hægja

ð, to abate, with dat.; hægja rás sinni, to slacken one’s course, Landn. 251, passim.

2. metaph. to relieve; h. válaði sitt (sínu), 655 iii. 1: to seek relief for one, of a sick person, var þeim hægt í öllu sem mátti, Fms. xi. 290.

II. impers., of a storm or high sea, to abate; veðrið hægir, það er farið að hægja; as also,

III. reflex. to abate; sjór tók at hægjask, Fms. x. 150: to get smoother, kann vera at hægisk ráðit, Band. 8; er Guð vill láta nokkurn veg hægjask um hans mál, Fms. viii. 19: impers., eptir allt þetta hægisk Fróða lítið, F. became more at ease, Fas. i. 5.